By Ayman SafadiAyman Safadi, MIJ '92, telah ditonton "Spring Arab" terungkap dari tempat duduk yang unik di Timur Tengah.Selepas memperoleh ijazah sarjana dalam kewartawanan antarabangsa dari Baylor, Safadi kembali ke Jordan asalnya, dalam tempoh 15 tahun akan datang, beliau mengetuai dua akhbar serta Tekan dan Jabatan Komunikasi di Royal Hashimiah Mahkamah dan Jordan Radio dan Televisyen Corporation.In 2009, Safadi memegang jawatan kabinet peringkat penasihat kepada Raja Abdullah dari Jordan. Beliau kemudian menyertai kerajaan sebagai timbalan perdana menteri dan menteri negeri, peranan yang beliau memegang sehingga Februari 2011.Sejak itu, Safadi telah berkhidmat sebagai perunding politik dan komunikasi di Timur Tengah, muncul di menunjukkan seperti MSNBC "Pagi Joe" dan BBC "Hardtalk."Ia adalah dari pengalaman ini berbeza dan sudut pandangan yang luar biasa bahawa Safadi saham perspektif beliau pada masa ini luar biasa dalam sejarah digelar oleh media "Spring Arab."
Parti Islam tidak mencetuskan revolusi yang telah dibawa turun empat rejim autoritarian Arab sejak "Spring Arab" yang pertama kali meletus di Tunisia pada Disember 2010 - tetapi mereka meraih faedah politik mereka. Gerakan Ikhwan Muslimin dan lain-lain parti Islam telah memenangi semua pilihan raya parlimen yang berlaku dalam dunia pasca-revolusi Arab. Di Tunisia, Mesir, Morocco dan Kuwait, Islamis memenangi undi. Mereka dijangka keluar di atas dalam pilihan raya Libya dan sedang muncul sebagai kuasa yang mengagumkan di Yaman dan Syria, di mana hampir pemberontakan selama setahun muncul pada kursus untuk menjatuhkan rejim Presiden Bashar al-Assad.
Ini kemenangan bagi geng Islamis, terutamanya Ikhwan Muslimin, mencerminkan tarikan yang kuat pergerakan agama, struktur organisasi yang kukuh dan keupayaan yang berkesan untuk menggerakkan pengikut dengan cara yang tiada kuasa politik yang lain boleh. Tetapi mereka lebih tindak balas kepada ketidakseimbangan politik dan sosial bahawa dasar menindas rejim digulingkan dicipta sejak bertahun-tahun. Dekad satu pihak (atau sebaliknya, satu orang) peraturan menyekat perkembangan politik dan menghasilkan vakum bahawa hanya Islam boleh mengisi. Terdapat hanya ada alternatif kepada gerakan-gerakan ini, yang bergantung kepada kelayakan agama mereka dan digunakan rangkaian sosial mereka untuk hadir diri mereka sebagai kumpulan hanya boleh dipercayai yang boleh dikaitkan dengan kebimbangan rakyat dan membantu merealisasikan cita-cita mereka untuk kehidupan yang bermaruah.
Apabila rakyat Tunisia mengambil untuk jalan-jalan pada bulan Disember 2010, selepas seorang penjual sayur muda, Mohamed Buazizi, menetapkan dirinya dibakar dalam perbuatan terdesak bantahan terhadap keadaan hidup beliau, mereka tidak memohon kerajaan Islam untuk menggantikan pemerintahan diktator Presiden Zein al-Abidine Ben Ali. Mereka hanya meningkat terhadap kemiskinan kekurangan peluang, penindasan politik dan ketidakadilan sosial. Selama lebih daripada 20 tahun, Ben Ali berlari negara sebagai harta peribadi. Seperti yang dia dan bulatan rapatnya syarikat bersekutu mengumpulkan kekayaan, Tunisia semakin mengidap mahu. Orang marah, tetapi mereka takut dari penumbuk besi rejim yang kejam dihukum perbezaan pendapat, merampas kebebasan awam dan berusaha untuk mengawal ungkapan percuma dan aliran maklumat dengan semua alat yang ada.
Pengorbanan diri Buazizi disediakan percikan yang melepaskan kemarahan rakyat dalam demonstrasi pernah berlaku sebelum ini yang memecahkan halangan takut dan akhirnya membawa Ben Ali turun.Puluhan stesen berita satelit membawa kebangkitan Tunisia ke bilik hidup berjuta-juta orang Arab dengan hidup, sekitar-the-clock. Satu generasi baru orang-orang Arab di seluruh rantau ini ditemui dalam media sosial ruang bebas untuk bercakap, tanpa rasa takut, keperluan untuk perubahan yang serupa di negara mereka. Belia Arab mempunyai akses kepada Facebook, Twitter dan lain-lain media sosial bahawa kerajaan tidak dapat mengawal.
Facebook menjadi ruang baru awam di mana orang menganjurkan aktiviti politik mereka dan bertukar-tukar pandangan mereka tentang bagaimana untuk bergerak ke hadapan.Semangat revolusi baru diilhamkan beratus-ratus ribu lelaki dan wanita muda Arab untuk berjalan jalan saudara Tunisia mereka. Ia tidak dapat dielakkan bahawa "Spring Tunisia" akan berubah menjadi "Spring Arab" dan merebak ke negara-negara lain Arab di mana keadaan serupa kekecewaan ekonomi, penindasan dan peminggiran politik rakyat menang. Kurang daripada satu bulan selepas demonstrasi secara aman diisi Tahreer Square di pusat bandar Kaherah, Presiden Mesir Hosni Mubarak meletak jawatan.Mesejnya amat jelas.
Status quo dalam dunia Arab tidak lagi dapat dipertahankan. Perubahan adalah pasti, dan persoalannya adalah bagaimana ia akan mengambil tempat. The Spring Arab memberi kesan kepada semua negara-negara Arab, tetapi sifat dan tahap kesannya akan bergantung kepada syarat-syarat yang sedia ada di setiap negara dan cara di mana rejim akan bertindak balas kepada permintaan yang tidak berbelah bahagi untuk perubahan.Diktator terlepas mesejLama Libya diktator Muammar Ghaddafi bertindak secara konsisten dengan sejarah keganasan terhadap kaumnya.
Selama 40 tahun, beliau telah meletakkan dirinya di atas undang-undang sebagai seorang pemimpin yang kekal yang hak kepada pemerintahan mutlak tidak boleh dipersoalkan. Apabila beribu-ribu penunjuk perasaan menuntut reformasi di jalan-jalan di bandar Mediterranean Benghazi pada awal 2011, dia menolak mereka sebagai samseng dan pengganas yang bertindak keluar konspirasi asing terhadap Libya. Pergantungan Nya pada keganasan untuk memadamkan revolusi mengakibatkan perang awam 10-bulan yang tentera NATO membantu pemberontak menang, tetapi hanya selepas lebih daripada 50,000 orang terbunuh.Pada masa itu revolusi telah mencapai Yaman dan Syria. Keutamaan Yaman kepada kestabilan yang kaya dengan minyak Teluk rantau Arab dan perang antarabangsa mengenai al-Qaeda mendorong jiran Yaman untuk bekerjasama dengan masyarakat antarabangsa, terutama Amerika Syarikat, penyelesaian politik. Permintaan popular untuk perubahan rejim adalah tidak dapat dipulihkan.
Cabarannya adalah bagaimana untuk perhatian tanpa membenarkan negara untuk menenggelamkan ke dalam perang saudara yang akan menjejaskan keselamatan Teluk. Usaha politik serantau dan antarabangsa akhirnya mencapai kejayaan. Presiden Ali Abdullah Saleh meletak jawatan pada bulan Februari 2012, dan naib presiden beliau telah dilantik sebagai presiden bagi tempoh dua tahun peralihan, di mana selepas pemilihan berbilang baru akan diadakan.Tetapi usaha Arab untuk membendung krisis yang merebak di rantau ini telah tidak begitu berjaya di Syria, satu lagi negeri serantau utama, di mana lebih daripada 7,500 orang telah terbunuh dalam tindakan keras rejim pada demonstran sejak pemberontakan meletus Mac 2011.Keadaan di Syria telah terikat untuk meletup, terutama sekarang bahawa orang telah memberanikan oleh kejayaan kuasa rakyat di tempat lain di rantau ini.Syria telah hidup di bawah pemerintahan yang kuat rejim totalitarian Assad sejak ayah Presiden Assad, Hafez al-Assad, datang ke kuasa dalam rampasan kuasa parti pada tahun 1970.
Presiden Bashar al-Assad, yang berjaya Allahyarham bapanya pada tahun 2000, mempunyai masa yang mencukupi untuk melihat kebangkitan datang dan memulakan proses reformasi politik, yang semua orang pada mulanya menuntut. Dia tidak memilih untuk. Beliau juga memilih untuk tidak belajar daripada contoh Tunisia, Mesir dan Libya. Seperti Gaddafi pula, rejim Syria kekal setia kepada tabiat lama menghancurkan perbezaan pendapat, tetapi keganasan rejim hanya pembiakan rintangan yang lebih. Imej ngeri penunjuk perasaan mati, dipenjara dan diseksa, yang telah dilaporkan dalam masa sebenar, telah mengisi lebih banyak kemarahan di seluruh negara dan di seluruh rantau ini. Keadaan yang semakin meningkat mendorong Liga Arab akhirnya memanggil pada Assad untuk membolehkan pilihan raya presiden yang baru di bawah pengawasan.
Liga membawa kes ini ke Majlis Keselamatan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu apabila Assad enggan inisiatif.Krisis di Syria tidak dijangka berakhir bila-bila masa tidak lama lagi. Kerajaan mempunyai sokongan radas keselamatan kukuh. Ia juga disokong oleh segmen penduduk berhati-hati dengan ketidaktentuan perubahan rejim akan membawa, termasuk banyak dalam mazhab Alawite Assad, yang merupakan kira-kira 10 peratus daripada penduduk. Kedegilan rejim itu juga berpunca daripada keupayaan untuk bergantung kepada sokongan daripada sekutu lama di Iran untuk menyediakan bantuan ekonomi dan ketenteraan dan di Rusia dan China untuk menyekat tindakan antarabangsa di Majlis Keselamatan PBB.Rejim Assad akan dapat untuk mengelakkan krisis telah memahami pelajaran perkembangan di negara-negara Arab yang lain yang enggan membengkok sebelum angin kencang perubahan.
The Spring Arab yang ditawarkan kedua-dua cabaran dan peluang. Untuk rejim autoritarian yang enggan untuk sebahagian dengan alat masa lalu gagal, ia mewakili satu ancaman kepada kewujudan mereka sangat. Tetapi kepada orang lain yang diiktiraf tidak dapat dielakkan memperluaskan penyertaan rakyat dalam proses politik melalui proses institusi demokratik, Spring Arab yang ditawarkan peluang yang berharga untuk memperbaharui kontrak sosial mereka dengan orang-orang mereka.Peluang dalam pembaharuanIa adalah dalam "republik" dengan rekod terburuk pemerintahan totalitarian dan pencabulan hak asasi manusia bahawa krisis berkembang menjadi revolusi sepenuhnya. Tetapi di negeri-negeri Arab dengan sejarah tradisi politik terbuka dan kebajikan, Spring Arab mempercepatkan proses pembaharuan.Oleh mana-mana standard sebenar, United Maghribi menikmati sistem politik yang lebih rancak dan terbuka daripada jiran Tunisia atau Libya. Reaksi kepada Arab Spring mencerminkan realiti itu.
Raja Mohammed VI tidak membuang masa dalam meletakkan perlembagaan dipinda untuk referendum awam pada bulan Julai 2011. Yang diikuti pada November oleh pilihan raya baru yang dijalankan parti pembangkang utama, Hakim Islamis dan Parti Pembangunan untuk kerusi Perdana Menteri. Perubahan telah berlaku secara aman.Jordan telah menawarkan satu lagi contoh bagaimana untuk menjadikan cabaran perubahan ini belum pernah berlaku dalam sejarah Arab moden menjadi peluang untuk menolak ke hadapan proses pembaharuan yang menyeluruh. Dua faktor utama membolehkan Jordan untuk mengurus cabaran Spring Arab. Yang pertama adalah sejarah negara keterbukaan politik dan toleransi serta asas yang kukuh sokongan popular untuk Raja Abdullah II. Faktor kedua ialah bahawa raja adalah cepat untuk bertindak balas terhadap krisis serantau sebagai satu peluang untuk menolak ke hadapan punah usaha pembaharuan yang telah tidak pergi secepat mereka harus mempunyai.
Beliau meletakkan perkembangan politik di atas keutamaan kerajaan dan mengumumkan satu peta jalan untuk bergerak ke hadapan. Perlembagaan telah dipinda dan undang-undang pilihan raya baru sedang dibangunkan untuk membolehkan pilihan raya baru akan dibentuk dari blok parlimen terbesar selepas kerajaan. Jordan masih menghadapi cabaran-cabaran besar, terutamanya mereka yang menawarkan peluang kepada penduduk muda yang mana 70 peratus adalah di bawah umur 30. Tetapi ia adalah di landasan yang betul sebagai proses politik berkembang. Kerajaan secara beransur-ansur menyampaikan reformasi politik panjang tertunggak dan seterusnya melindungi kestabilan di tengah tengah ketidaktentuan era baru serantau.
Satu Masa Depan Yang Tidak Menentu
Lebih setahun selepas revolusi mengubah wajah politik dunia Arab, terdapat masih tiada jawapan yang pasti mengenai kursus akan mengambil masa depannya. Kepastian sahaja bahawa dunia Arab akan mengalami sukar berkembang sakit sebelum ia mendapati laluan baru.Parti Islam yang mengambil alih kuasa buat kali pertama dalam sejarah mereka akan mempunyai untuk membuktikan kemampuan mereka untuk memimpin dan menangani pelbagai negara mereka cabaran ekonomi dan sosial. Kerusi pembangkang menyediakan mereka dengan keselesaan tidak perlu untuk menunaikan janji-janji besar dan slogan am.
Sekarang mereka akan perlu untuk membangunkan dasar-dasar ekonomi yang mewujudkan peluang pekerjaan, menawarkan insurans kesihatan dan kemiskinan berjuang.
Mereka juga akan mempunyai untuk membuktikan komitmen mereka kepada proses demokrasi yang membawa mereka kepada kuasa. Mereka akan menghadapi cabaran mendamaikan slogan dan retorik yang sering emosi kepada realiti web kompleks hubungan antarabangsa.
Inilah yang berlaku di Mesir, Libya, Iraq dan kini di Syeria.....mungkin di Tanah Melayu ini selepas PR ke 13 nanti
Tetapi ia bukan sahaja golongan Islamis yang akan menghadapi cabaran evolusi di dunia Arab yang baru. Daya, liberal dan sekular yang lemah Spring Arab telah terdedah, juga akan mempunyai untuk mendapatkan tempat dalam spektrum politik yang masih kabur. Banyak undi Islamis memenangi undi protes terhadap status quo. Mereka tidak semestinya suatu pengendorsan ideologi dan dasar-dasar Ikhwan Muslimin dan gerakan Islam yang lain. Dalam vakum politik yang mengakibatkan dari dekad kemunduran politik, Islamis meningkat tanpa cabaran. Tetapi dalam era ini kuasa rakyat, mereka hanya boleh dicabar pada pemilihan, dan yang hanya boleh berlaku jika kuasa politik baru muncul dalam kumpulan politik yang orang boleh dikaitkan.
Pergerakan sekular dan liberal telah terdedah sebagai trend elitis yang mempunyai kehadiran yang sedikit dalam masyarakat Arab. Sekarang mereka menghadapi cabaran membina sokongan akar umbi dan membangunkan kredibiliti mereka sebagai alternatif yang berdaya maju untuk Islamis. Meningkat kepada cabaran ini akan membuktikan satu proses yang panjang dan sukar diberi persatuan ramai daripada mereka dengan model yang gagal tadbir urus yang telah menimbulkan revolusi. Tetapi akan ada tiada jalan pintas kepada proses ini.
Di negara-negara yang mana Spring Arab telah mempunyai kesan yang lebih lembut, kerajaan tidak akan mampu untuk menghentikan arus revolusi melainkan mereka mengurangkan defisit amanah dengan rakyat mereka. Itu juga akan menjadi satu perjalanan panjang yang akan perlu untuk memulakan dengan cepat, dengan kerajaan melakukan reformasi tulen untuk membangunkan penyertaan, demokratik, bertanggungjawab, tadbir urus struktur telus. Peristiwa unfolding di rantau ini membuktikan bahawa tidak ada jalan lain untuk kestabilan.Gambar yang lebih luasPerubahan dalam dunia Arab tidak bersendirian akan menentukan masa depan rantau ini. Hubungan dengan Israel akan mempunyai impak yang besar dalam membentuk pasca-Arab Spring Timur Tengah.
Konflik Palestin-Israel yang telah selama beberapa dekad menjadi punca konflik di kawasan itu, bahan api kemarahan di seluruh dunia Arab dan Islam. Lebih daripada dua dekad telah berlalu sejak proses damai dilancarkan di Madrid pada tahun 1991, tetapi konflik adalah seperti jauh dari resolusi hari ini kerana ia pernah berada. Dunia Arab sampai ke Israel dengan inisiatif untuk membawa penyelesaian yang menyeluruh, berdasarkan penyelesaian antarabangsa disahkan dua negara. Israel menolak inisiatif itu.Sebuah dunia Arab yang lebih demokratik akan lebih tegas dalam mencabar pendudukan Israel di Baitulmuqaddis Timur dan lain-lain wilayah Palestin.
Dalam dunia Arab yang baru, Israel akan menjadi lebih terpencil dan ketidakadilan ia Menyusahkan Palestin akan menjadi kurang diterima. Baru konflik ketenteraan akan dielakkan melainkan keamanan dicapai.Seperti dunia Arab redefines sendiri, ia akan perlu untuk membangunkan sistem baru kerajaan yang boleh menangani aspirasi rakyat untuk kebebasan politik, peluang ekonomi dan keadilan sosial. Tetapi mereka juga akan perlu menangani permintaan rakyat mereka untuk membawa keadilan kepada rakyat Palestin.Ahli politik Israel mula bertindak balas kepada Arab Spring dengan mengatakan ia membuktikan bahawa konflik Palestin-Israel adalah tidak relevan kepada orang-orang Arab. Itu adalah kesimpulan yang tidak realistik. Isu Palestin adalah di tengah-tengah politik Arab dalam Perintah Arab lama. Ia akan kekal begitu dalam perintah baru yang muncul daripada seruan untuk kebebasan dan demokrasi untuk semua orang-orang Arab, termasuk rakyat Palestin.